هیأت مدیره شرکت باید پس از انقضای سال مالی صورت دارائی و دیون شرکت را در پایان سال و همچنین تراز نامه و حساب عملکرد و حساب سود و زیان شرکت را به ضمیمۀ گزارشی دربارۀ فعالیت وضع عمومی شرکت طی سال مالی مزبور تنظیم کند. اسناد مذکور در این ماده باید اقلا 20 روز قبل از تاریخ مجمع عمومی عادی سالانه در اختیار بازرسان گذاشته شود.
قانون گذار، در رابطه با شرکت تضامنی، پیش بینی نکرده است که مدیران تحت چه شرایطی و در چه زمانی باید بیلان شرکت را تهیه و تنظیم کنند و آیا این بیلان باید به تائیدیه شرکا برسد یا خیر. آنچه واضح است این امی باشد که شرکتنامه یا اساسنامه می تواند تضمین کننده ی قواعد دقیق درباره این مسائل باشد. در صورت عدم وجود قیدی در این باره، در هر مورد،باید به حساب های مدیرسال به سال رسیدگی شود و مورد توافق تمامی شرکا باشد تا معتبر محسوب شود.
در شرایطی که شرکت، در سال مالی گذشته سود کرده باشد، شرکا باید در مورد نحوه تقسیم آن به توافق برسند. قانون گذار به شرکا واجب نکرده است که مقدار ذخیره ای از سود را کنار بگذارند؛ زیرا کنار گذاشتن ذخیره در شرکت های سرمایه به این دلیل می باشد که درصورت ورود زیان در آینده به شرکت بتوان از آن برای پرداخت دیون شرکت استفاده کرد. اما در در مورد شرکت تضامنی که شرکا در آن تا دینار آخر دارایی خود را مسئول پرداخت دیون شرکت هستند، نیاز به چنین کاری نمی باشد. به هر حال، اگر تمامی شرکا توافق کنند، کنار گذاشتن ذخیره کاملاً مجاز می باشد.
سود شرکت اصولاً به طور کلی به نسبت سهم الشرکه شرکا تقسیم می شود، جز اینکه شرکتنامه یا اساسنامه ترتیب دیگری مقرر کرده باشد (ماده 119ق.ت). باید توجه داشت که تقسیم به روش دیگر نمی تواند به طوری باشد که یکی از شرکا هیچ سودی نبرد، زیرا در چنین شرایطی شرکت باطل محسوب می شود.
در حقوق ایران فرض پرداخت دیون شرکت، در صورت زیان، آن هم توسط شرکا و در زمان حیات شرکت یعنی تا قبل از انحلال آن وجود نخواهد داشت. در این صورت، پرداخت زیان های شرکت در زمان حیات آن، یا به وسیله ذخیره هایی که شرکت کنار گذاشته است، انجام می شود. (یا با گرفتن وام و قرض از اشخاص ثالث یا از خود شرکا). شرکا در صورتی به پرداخت زیان شرکت محکوم می شوند که شرکت منحل شده باشد. بنابراین بحث درباره ی مشارکت شرکا در پرداخت زیان های شرکت را در مبحث مربوط به انحلال شرکت بررسی می کنیم .